Résumé : |
Lanoye schreef dit emotionele en analyserende pleidooi in opdracht van Gone West – Reflections on the Great War. Onderwerp is de eerste gasaanval in de geschiedenis van de mensheid tijdens de Eerste Wereldoorlog. Een alleenstaande moeder herdenkt haar enige zoon, gruweldader, massamoordenaar uit clichématige ideologie, ‘een figurant op zoek naar een hoofdrol’. Een zoon die ieders zoon kan zijn. Zij beschrijft zijn wording tot lastig kind, gewone puber, ‘Samen met het eerste kolken van zijn hormonen. We werden uiteengedreven – ook zoals het hoort. Tegen de natuur is geen kruid gewassen.’ Daarbij houdt ze de maatschappij een spiegel voor: ‘Had mijn zoon zijn daden gepleegd in oorlogstijd, en in het uniform van ons leger? Hij had een monument gekregen.’ Maar ook bevraagt ze zichzelf. Had zij - de moeder - deze zoon kunnen voorkomen? De novelle is ook basis van de voorstelling van Theater Malpertuis, die honderd jaar na de eerste gasaanval (17 april 1915) in première ging. Met verwijzingen naar terreur uit ideologie, en publicaties over occidentalisme, terrorisme, zelfverheerlijking, Bosnië e.a. |